Önyargı

Uzlaşamadığımız bir nokta önyargılarımız, düşünmeden hareket ettiğimiz, bilmediğimiz bir macera bu lütfu izah. İnsanlığın zaafıdır bu, insanlar hakkında habersiz konuşmak ve onları uygunsuz kılıfa sokmak.

Boynunu büküp af dilemektir bazen. Bazense yerin dibine girmektir asfalt gibi böbürlenirken. Bilirken ortada kalmaktır aslında kuru bir dal gibi kırık bir kanat gibi. Ne derseniz deyin hoş değil işte…

Bazen haklı çıkar övünür, böbürlenirsin. Düşüncelerinin doğrulunu teyit etmiş olur, hislerinin gücünü tanırsın. Lakin mutluluğu sizi ortada bırakacak durumdan daha üstün olamaz. Hayatta doğruluk unutulur da yapılan yanlışlar, hatalar asla unutulmaz. Her fırsatta karşınıza çıkarılır. Her zaman doğruyu bulsanız da bir kere hata yaptığınız da bir kuşku oluşturursunuz insanlar üzerinde.

Ondandır ki elini, dilini ateşe sürüp konuşmalıdır insan.

13.03.2012