Van’da Bir Acı

Büyük acıların olduğu bu günlerde bir büyük acıda Van’dan geldi yüreklerimize. Van gibi bizde sarsıldık bu haberlerle ve yıkılan binalar gibi yıkıldı kaybettikleriyle aciz bedenler. Sayısı yok gidenlerin, hayatını kaybedenlerin. Pek de duyan yok yolun ortasında oturup, annemi kurtarın diye ağlayan küçük kızı. Herkes aynı panik de herkes aynı korku içerisinde. “Annem sağ mı, babam çıktı mı, evladım kurtuldu mu” gibi sorularla etraf. Uzaktan seyredenler yani bizler. O sesleri o soruları duydukça içimizin titrediği anlar nasılda masumlaşıyor yüreklerimiz. Bir an gözlerimiz doluyor, kendimizi onların yerlerine koyuyoruz, üzülüyoruz, acıyı yaşıyoruz ama ateş yine düştüğü yeri yakıyor.

Ağlama demek mümkün mü koca adama, eşini, çocuğunu, yuvasını kaybetmiş mümkün mü sakin ol demek? Nasılda sızlıyor yüreği, anlamak mümkün mü? Allah yardımcın olsun amca, teyze, yenge, dayı, dede, nine, kardeş. Allah yardımcın olsun bir daha.

23.10.2011